نرم افزار پروسیجرهای پزشکی یک کلیک

انتوباسیون اوروتراکئال

انتوباسیون اوروتراکئال

در هر وضعیتی که در آن کنترل قطعی راه هوایی مورد نیاز است، انتوباسیون اوروتراکئال اورژانسی اندیکاسیون دارد.
اندیکاسیون اختصاصی: ایست قلبی یا تنفسی، عدم حفاظت راه هوایی در برابر خطر آسپیراسیون، اکسیژن رسانی یا تهویه ناکافی و انسداد راه هوایی قریب الوقوع یا موجود
انتوباسیون اوروتراکئال بطور وسیعی در پروسه درمان بیماران بسیار بدحال با بیماریها و یا صدمات متعدد به کار می رود
همچنین برای کنترل راه هوایی در طی عملهای جراحی نیازمند بیهوشی عمومی کاربرد دارد
در موارد اورژانس مثل ایست قلبی، مدیریت راه هوایی اهمیت فوق العاده ای دارد و فقط چند کنتراندیکاسیون مادر برای انتوباسیون اوروتراکئال وجود دارد
صدمات ستون فقرات گردنی ناپایدار یک کنتراندیکاسیون نیست اما انتوباسیون باید با ثابت نگه داشتن دقیق ستون فقرات گردنی انجام شود
مصرف داروهای خواب آور یا بلوک کننده عصبی – عضلانی برای تسهیل انتوباسیون
بررسی مشکلات و دشواری انتوباسیون قبل از انجام پروسیجر
این بررسی با جزئیات بیشتر در راهنمای دارو ذکر شده است
وجود تومور، تروما، سوختگی، ادم یا عفونت بافت نرم ناحیه حنجره و حلق ممکن است باعث خارج شدن راه هوایی از شکل طبیعی خود شده و منجر به ایجاد مشکل در انتوباسیون گردد
در هنگام مواجهه با مشکلات ذکر شده با یک متخصص با تجربه مشاوره کرده و از یک روش جایگزین انتوباسیون استفاده کنید
لوازم مورد نیاز
دو نوع اصلی از تیغه لارنگوسکوپ وجود دارد
هر کدام در سایزهای مختلفی موجود هستند
نوک تیغه مکینتاش خمیده است
تیغه میلر مستقیم است
و هر کدام نیازمند تکنیک کمی متفاوت می باشند
انتخاب تیغه کاملاً وابسته به تجربه شخصی فرد انجام دهنده می باشد
سایز 3 یا 4 مکینتاش یا سایز 2 یا 3 میلر در اکثر بیماران بزرگسال به کار می رود
سایز لوله های تراشه بر اساس قطر داخلی لوله ذکر می شوند
سایز 7.0 یا 7.5 یا 8.0 برای اغلب بیماران بزرگسال مناسب است
لوله تراشه در انتهای دیستال حاوی یک بالون است که وقتی باد شود باعث آب بندی بین لوله تراشه و لومن نای می گردد و از نشتی هوا و آسپیراسیون محتویات معده جلوگیری می کند
شما همچنین به یک گوشی پزشکی و آشکارساز دی اکسید کربن end-tidal برای بررسی جایگذاری صحیح لوله تراشه نیاز دارید
در آشکارسازهایی که معمولاً بکار می روند تغییر رنگ در حضور دی اکسید کربن مشاهده می شود
قبل از آغاز پروسیجر از کارآیی تجهیزات اطمینان حاصل کنید
کاف لوله تراشه را باد کنید و مطمئن شوید که نشتی ندارد
استایلت را داخل لوله تراشه کنید و مطمئن شوید که نوک استایلت فراتر از انتهای لوله قرار نگیرد
از دسترس بودن و سالم بودن کاتتر ساکشن اطمینان یابید
بیمار رگ مناسب داشته باشد و اگر شرایط زمانی اجازه می دهد به مانیتور متصل شود
توسط یک دستیار، مانیتور در طی انجام پروسیجر چک شود و هر تغییری گزارش گردد
ارتفاع سر تخت را تنظیم کنید طوری که سر بیمار در سطح پائین استرنوم شما قرار بگیرد
بجز در موارد کنتراندیکه، سر بیمار را در موقعیت sniffing قرار دهید
با قرار دادن یک بالش یا حوله تا شده زیر اکسی پوت بیمار
این ترکیب فلکسیون گردن و اکستنسیون سر با تراز کردن محورهای حفره دهانی، حلق و حنجره امکان دید حداکثری تارهای صوتی را فراهم می کند
چنانچه وضعیت بالینی بیمار اجازه می دهد، با استفاده از ماسک و اکسیژن 100% به مدت حداقل 3 دقیقه قبل از انجام انتوباسیون به بیمار اکسیژن رسانی کنید
استفاده از داروهای خواب آور و فلج کننده، شانس موفقیت را به شدت افزایش می دهد
گرچه استفاده از آنها فراتر از اهداف این ویدئو است
در صورت وجود، قبل از انجام لارنگوسکوپی دندانهای مصنوعی فوقانی و تحتانی بیمار را خارج کنید
پروتز دندانهای بیمار را در دسترس نگه دارید، چون در صورت نیاز به تهویه مکانیکی با ماسک، باید مجدداً در دهان بیمار قرار گیرند تا از نشتی هوا جلوگیری شود
دستیار باید مانور Sellick شامل فشار محکم بر روی غضروف کریکوئید را انجام دهد
مانور Sellick باعث فشرده شدن دیواره نرم مری بین غضروف کریکوئید و مهره های گردنی شده و از نظر تئوری مانع بازگشت محتویات معده می شود
طوری قرار بگیرید که دید دوچشمی برای شما امکان پذیر باشد
لارنگوسکوپ را در دست چپ گرفته طوریکه تیغه آن به سمت پائین باشد
با دست راست، دهان بیمار را باز کنید
تیغه لارنگوسکوپ را سمت راست زبان بیمار بگذارید
به تدریج تیغه را به مرکز دهان بیمار حرکت دهید
زبان را به سمت چپ فشار دهید
اپی گلوت را مشاهده کنید
جایگذاری ایده آل تیغه لارنگوسکوپ بستگی به نوع تیغه منحنی یا مستقیم دارد
نوک تیغه منحنی را در شیار (vallecular) بین زبان و اپی گلوت قرار داده و به سمت قدام، بالا بکشید تا تارهای صوتی در معرض دید قرار بگیرد
هنگام استفاده از تیغه مستقیم، نوک تیغه را درست بعد از اپی گلوت گذاشته و به سمت قدام، بالا بکشید تا تارهای صوتی در معرض دید قرار بگیرد
هنگامی که نوک تیغه در موقعیت صحیح قرار گرفت، لارنگوسکوپ را به سمت بالا کشیده و با زاویه 45 درجه به جلو ببرید
نیرو به سمت بالا باید در طول محرو لارنگوسکوپ اعمال شود
از خم کردن مچ دست و همچنین فشردن تیغه به دندانهای بیمار خودداری کنید
چون ممکن است باعث صدمه به دندانها یا بافتهای نرم بیمار شود و در عین حال کمکی به افزایش دید مدخل نای نمی کند
درصورت داشتن دستیار، از او بخواهید به آرامی گونه راست را بکشد تا میدان دید ناحیه گلوت افزایش یابد
لوله تراشه را با دست راست بگیرید
با حفظ دید خود از تارهای صوتی، لوله تراشه را در سمت راست دهان بیمار بگذارید
لوله تراشه در طی این بخش حساس از پروسیجر، نباید دید تارهای صوتی را مسدود کند
لوله تراشه را از میان تارهای صوتی عبور دهید تا بالون در داخل نای از معرض دید خارج شود
استایلت را بیرون آورده و لوله را به جلو برانید تا بالون 3 الی 4 سانتیمتر عقب تر از تارهای صوتی برود
بالون لوله تراشه را با هوا پر کنید
حداقل فشار موردنیاز برای جلوگیری از نشت هوا در طی ونتیلاسیون با آمبوبگ، معمولاً حداقل 10 سی سی هوا است
دستیار باید فشار بر روی کریکوئید را تا زمان تائید جایگذاری لوله تراشه، حفظ نماید
انتهای لوله تراشه باید در قسمت میانی نای حدود 3 تا 7 سانتی متر بالای کارینا قرار بگیرد
با یک حساب سرانگشتی، در بزرگسالان فاصله از دندان ها به طور متوسط 22 سانتی متر می باشد
نشانگر دی اکسید کربن را به انتهای لوله تراشه وصل کرده و سپس به کیسه تهویه هوا متصل می شود
دی اکسید کربن بطور قابل اعتماد و ثابتی در شش تنفس اولیه پس از لوله گذاری شناسایی می شود
و پس از آن، با هر بازدم قابل شناسایی است مگر در برخی موارد ایست قلبی که تبادل گازها اتفاق نمی افتد
سپس با سمع بر روی معده بیمار، در طی ونتیلاسیون با فشار مثبت از عدم جایگذاری لوله در مری مطمئن شوید
با سمع هر دو ریه در خط آگزیلاری میانی، جابجایی برابر هوا در هر دو ریه را بررسی کنید
اگر بعد از انتوباسیون، صداهای تنفسی در سمت چپ کاهش یافته، باید لوله تراشه را به آرامی به سمت بیرون بکشید تا صداهای تنفسی در هر دو سمت به صورت قرینه سمع گردد
انجام رادیوگرافی قفسه سینه برای بررسی وضعیت ریوی بیمار بعد از انتوباسیون
و همچنین اطمینان از اینکه نوک رادیو اپک لوله تراشه در موقعیت مناسبی در سطح میانی نای قرار گرفته و وارد برونش راست یا چپ نشده باشد
دقت کنید که رادیوگرافی نمی تواند روش مورد اعتمادی برای رد انتوباسیون داخل مری باشد
وقتی که وضعیت مناسب مورد تایید قرار گرفت، لوله تراشه را به سر بیمار فیکس کنید
در صورت در دسترس بودن از نگهدارنده لوله تراشه استفاده کنید. این وسیله از جابجایی تصادفی لوله تراشه جلوگیری می کند
اگر چنین وسیله ای در دسترس نیست می توان از نوار چسب بجای آن استفاده کرد
ابتدا نوار چسب را به گونه بیمار بچسبانید سپس آنرا به دور لوله تراشه بچرخانید و سپس انتهای آزاد نوار چسب را به گونه دیگر بیمار بچسبانید
استفاده از داروهای خواب آور و مهار کردن دستهای بیمار ممکن است برای جلوگیری از خارج کردن تصادفی لوله بکار روند
جدی ترین عارضه انتوباسیون تراکئال، تشخیص ندادن ورود لوله به داخل مری می باشد
که منجر به هیپوکسمی، هیپرکاپنه و مرگ می شود
لارنگوسکوپی می تواند باعث تحریک استفراغ و آسپیراسیون محتویات معده شود
که منجر به پولمونیت یا پنومونی می شود
عوارض دیگر شامل برادی کاردی، لارنگواسپاسم، برونکواسپاسم و آپنه به علت تحریک حلق می باشد
تروما به دندان ها، لب ها، تارهای صوتی و تشدید ضایعات نخاعی گردن هم ممکن است اتفاق بیافتد