اصول ترمیم پارگی های پوست

پارگی ها و بریدگی های پوستی از شایعترین علل مراجعه بیماران به اورژانس هستند
گرچه اغلب پارگی ها بدون درمان بهبود می یابند، ترمیم این جراحات باعث کاهش عفونت، اسکار و درد بیمار می شود
بخیه زدن، چسبهای بافتی، نوار چسب مخصوص بستن زخم در ترمیم پارگی های پوست بکار می روند
چسبهای بافتی و نوار چسبهای زخم برای پارگی های کوچکتر مناسب هستند که در معرض کشش شدید نیستند
در این ویدئو، استفاده از روش بخیه زدن ساده منقطع آموزش داده می شود
تمام پارگی ها برای بستن اولیه مناسب نیستند
برخی از پارگی ها پس از بهبود باید مورد بررسی ثانویه قرار گیرند مثل گرانولاسیون و ای-اپی تلیالیزاسیون.
فاصله زمانی بین ایجاد جراحت و معاینه زخم اهمیت زیادی دارد چون تاخیر در ترمیم پارگی ریسک عفونت را بالا می برد
محل زخم و درجه آلودگی آن، فاصله زمانی قابل قبول بین ایجاد زخم و ترمیم آن را تحت تاثیر قرار می دهد
برای مثال، بعضی از زخمهای آلوده در دست یا پا باید ظرف 6 ساعت ترمیم شوند
درحالیکه پارگی های سر و صورت حتی بعد از گذشت 24 ساعت از جراحت می توانند ترمیم شوند
تصمیم برای بخیه زدن یک زخم، باید به صورت موردی گرفته شود
فاصله زمانی ترمیم در بیماران دچار نقص سیستم دفاعی باید کوتاه تر در نظر گرفته شود
در زخمهای به شدت آلوده و زخمهای ناشی از سوراخ شدگی و گاز گرفتگی اندام ها، ترمیم ثانویه انجام می شود
مشاوره با متخصص در زخمهایی با مقادیر زیاد بافت از بین رفته یا پارگی های بغرنج در دست ها و صورت، یا زخمهایی با صدمه به بافتهای اساسی زیرین، ضروری می باشد
اغلب موسسات درمانی از ست های ترمیم بسته بندی شده و آماده مختص به خود استفاده می کنند که حاوی اغلب لوازم و تجهیزات موردنیاز است
لوازم موردنیاز برای آماده سازی و بی حسی
لیدوکائین 1% برای بی حسی در اکثر پارگی های پوستی مناسب است
استفاده از لیودکائین همراه با اپی نفرین دارای فوایدی مثل کاهش خونریزی و افزایش مدت زمان بی حسی می باشد
اما کنتراندیکاسیون نسبی استفاده از آن در مناطقی با خونرسانی واحد مثل آلت تناسلی مردانه و بینی می باشد
محلول رقیق شده یک در 200/000 اپی نفرین می تواند برای ترمیم پارگی در انگشتان استفاده شود
بوپیواکائین که دوره اثر طولانی تری دارد هم می تواند استفاده شود
برای شستشوی زخم از محلول سالین، ظرف استریل و سرنگ 30 الی 60 سی سی با محافظ پاشیدن استفاده می شود
ابزار لازم بخیه زدن: سوزن گیر، فورسپسآدسون، قیچی بخیه و نخ بخیه مناسب
نخهای بخیه غیرقابل جذب نایلون یا پلی پروپیلن برای بخیه های پوستی
سایز 6.0 برای پارگی های صورت مناسب است
گرچه سایزهای بزرگتر مثل 3.0 و 4.0 و 5.0 برای تنه و اندام ها مناسب هستند
نخ های بخیه سایز بزرگتر می بایست برای ترمیم پارگی هایی با درجه کشش زیاد به کار روند
شستشوی دست ها با آب و صابون قبل از آغاز بخیه زدن
آماده سازی لوازم و تجهیزات در جایی که به راحتی در دسترس باشند
قرار دادن بیمار در پوزیشن مناسب تا محل زخم کاملاً در معرض دید قرار بگیرد
پوشیدن دستکش و شیلد صورت در طی پروسیجر برای محافظت در برابر مایعات بدن بیمار
ضد عفونی کردن با کلرهگزیدین یا بتادین با الگوی دایره ای در اطراف زخم، به طوریکه ناحیه وسیعی اطراف زخم را در بر بگیرد تا وسایل جراحی در طی پروسیجر آلوده نشود
از ریختن مستقیم محلولهای ضد عفونی کننده داخل زخم خودداری کنید چون برای بافت های زیر جلدی مضر است و بهبود زخم را مختل می کند
مرحله بعدی، بی حسی موضعی با یک سوزن شماره 25 تا 30 می باشد
سوزن را مستقیماً وارد بافت زیرجلدی باز شده در یک انتهای پارگی کنید، پیستون را کمی عقب بکشید تا مطمئن شوید وارد عروق شده اید و سپس به آرامی تزریق کنید
تزریق را در صفحه بین لایه درم و بافت زیرجلدی انجام دهید چون این منطقه (نسبت به تزریق مستقیم داخل درم) کمترین مقاومت را داشته و کمتر دردناک است
باقیمانده قسمت های زخم را هم بی حس کنید. تزریقات بعدی بهتر است در محل هایی که اکنون بی حس شده اند، انجام شود
شستشوی زخم با محلول نرمال سالین
شستشوی پر فشار با سرنگ 30 الی 60 سی سی با محافظ پاشیدن تا فشار کافی برای دبریدمان مکانیکی فراهم شود
شستشوی زخم را تا زمانی ادامه دهید که کاملاً تمیز شود
میزان شستشو کاملاً وابسته به نوع زخم است
در این مرحله دستکش استریل را بپوشید و یک شان سوراخدار استریل را روی زخم قرار دهید
با استفاده از یک فورسپس یا سوزن گیر داخل زخم را جستجو کنید
به دنبال اجسام خارجی و صدمات به تاندون ها، اعصاب، عروق یا بافت های زیرین باشید
سوزن گیر را در کف دست غالب نگه دارید در حالیکه انگشت اشاره باز شده است
این وضعیت اجازه کنترل حداکثری و زاویه مناسب ورود را می دهد
فورسپس را با دست غیر غالب شبیه گرفتن یک مداد، در دست بگیرید
سوزن را با نوک سوزن گیر و با زاویه 90 درجه بگیرید
سوزن را در تقاطع 1/3 پروگزیمال و 1/3 میانی با سوزن گیر بگیرید
این اصول را در طول ترمیم زخم در خاطر داشته باشید:
سوزن باید با زاویه 90 درجه وارد پوست شود
وبا طی یک خط منحنی از داخل لایه درم و بافت زیرجلدی عبور کند
اطمینان حاصل کنید که فاصله بخیه از لبه زخم و عمق بخیه در هر دو طرف یکسان باشد
به طور ایده آل عمق بخیه باید بیشتر از پهنای بخیه از لبه زخم باشد
با رعایت این اصول و طی یک مسیر منحنی داخل بافتها می توان یک بخیه با لبه به بیرون برگشته ایجاد کرد
اورسیون برای ترمیم زخم و ایجاد بهترین نتایج از نظر زیبایی ضروری است
در وضعیتی قرار بگیرید که پارگی موازی صفحه فرونتال بدن شما باشد
اولین بخیه را در مرکز زخم بزنید تا پارگی به دو بخش تقسیم شود
با استفاده از فورسپس لبه زخم را به آرامی به بیرون برگردانید
بافت را بین لبه های فورسپس فشار ندهید چون این کار به بافت صدمه می زند
با زاویه 90 درجه وارد پوست شده و با چرخش مچ در جهت کف دست، سوزن را از داخل بافت عبور دهید
با استفاه از فورسپس و سپس سوزن گیر، نوک سوزن را گرفته (مراقب باشید نوک سوزن را له نکنید) و نیمه اول بخیه را کامل کنید
این عمل را مجدداً در سمت مقابل پارگی تکرار کنید
ابتدا لبه زخم را با فورسپس به بیرون برگردانید و سپس سوزن را با حرکت چرخشی مچ دست در جهت سوپاین، از داخل بافت عبور دهید
نخ بخیه را از داخل زخم بکشید تا فقط 3 سانتی متر انتهایی آن در سمت سوراخ ورودی باقی بماند
برای زدن اولین گره جراحی، سوزن گیر را به موازات زخم در بالای آن نگه داشته
و انتهای نخ بخیه (سمت سوزن) را با دست غیر غالب گرفته و اجازه دهید تا سوزن روی شان استریل باقی بماند
سپس نخ بخیه را دو بار دور سوزن گیر بپیچید
این شکل از گره جراحی از شل شدن بخیه جلوگیری می کند
سوزن گیر را 90 درجه بچرخانید و انتهای آزاد نخ بخیه را بگیرید و با دست هر دو انتهای نخ بخیه را در جهات مخالف هم بکشید
محکم کردن گره در حدی که فقط لبه های زخم را بهم نزدیک کند، کفایت می کند
برای زدن گره دوم، مجدداً سوزن گیر را به موازات زخم قرار داده و این بار (و همینطور در گره های بعدی) نخ بخیه را فقط یک دور، دور سوزن گیر بپیچید
انتهای آزاد نخ بخیه را با سوزن گیر بگیرید و با دو دست هر دو انتهای نخ را در جهت مخالف هم در عرض زخم بکشید
دو گره دیگر هم به همین منوال بزنید تا مطمئن شوید بخیه باز نمی شود
بیاد داشته باشید که سوزن گیر به موازات زخم، در بالای آن قرار می گیرد و نخ بخیه دور آن پیچانده می شود
و با گردش دست و عمود کردن سوزن گیر نسبت به زخم و کشیدن دست ها در جهت مخالف گره زده می شود
بعد از محکم کردن اولین بخیه گره را از مرکز زخم به حاشیه آن منحرف می کنیم
و بالاخره انتهای نخ را با قیچی می بریم
حدود یک سانتی متر انتهای نخ را باقی میگذاریم
ترمیم زخم را با انجام بخیه های بعدی ادامه می دهیم در حالیکه هر بخیه قسمت باقی مانده پارگی را به دو بخش مساوی تقسیم می کند
این رویکرد باعث هم ترازی مناسب لبه های زخم می شود
وقتی لبه های زخم نزدیک هم شدند، می توان بخیه را یکباره زد بدون آنکه نیازی باشد تا سوزن را از وسط زخم بیرون بیاوریمچ
قوانین ثابتی برای تعیین تعداد بخیه در یک زخم وجود ندارد
تعداد کافی بخیه باید زده شود تا تمام فضاهای موجود در لبه های زخم از بین برود
معمولاً فضای بین هر دو بخیه تقریباً برابر پهنای بخیه (فاصله لبه زخم تا محل ورود سوزن) می باشد
بعد از اتمام بخیه، شان را برداشته و با محلول ضدعفونی محل زخم را پاک می کنیم
و تمام سوزن ها و سرنگ های استفاده شده را در محفظه جمع آوری ضایعات قرار می دهیم
تمام پارگی های ترمیم شده ( به جز آنهایی که در سر و صورت هستند) را با پانسمان استریل غیر چسبنده می پوشانیم
استفاده از پمادهای آنتی بیوتیک موضعی منافع محدودی دارد و الزامی نیست
گرچه استفاده از آنتی بیوتیک موضعی در زخمهایی که پانسمان نمی شوند، به علت حفظ یک محیط مرطوب روی زخم ضروری هستند
انجام پروفیلاکسی کزاز، در صورتیکه واکسیناسیون بیمار انجام نشده باشد
تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک در صورتیکه زخم ساده و تمیز باشد، ضرورتی ندارد
گرچه در بیماران با زخم خیلی آلوده، زخمهای له شده یا بیماران دچار نقص سیستم دفاعی باید آنتی بیوتیک تجویز شود
به بیمار توصیه کنید تا زخم را به مدت 12 الی 24 ساعت خشک نگه دارد
متعاقب آن بیمار را تشویق کنید تا زخم را با آب و صابون به آرامی بشوید اما غوطه ور کردن طولانی مدت زخم در آب نباید صورت گیرد
به بیمار یک دستور العمل کتبی شامل علائم عفونت را ارائه دهید
بخیه های ناحیه صورت باید طی 5 روز کشیده شود تا از اسکار جلوگیری شود
بخیه های ناحیه سر، تنه و اندام ها باید طی 7 الی 10 روز کشیده شود
بخیه های نواحی که تحت کشش شدید هستند مثل بخیه های روی مفاصل، بهتر است مدت زمان بیشتری باقی بماند و باید بین 10 الی 14 روز کشیده شود
عوارض اولیه ترمیم پارگی های پوستی شامل: عفونت، باز شدن زخم
بررسی زخم بعد از گذشت 24 الی 48 ساعت از ترمیم، چنانچه نگرانی درباره این مشکلات وجود داشته باشد
عوارض دیگر شامل: باقی ماندن جسم خارجی، صدمات بافت های عمقی تشخیص داده نشده، تشکیل بافت اسکار